Толькі ты мне і сілу, і веру даеш,
Родны край – маіх дум, маіх сноў прыцяжэнне.
Тут мой верш самы першы імкнуўся ў бязмеж,
Тут знаходзіла сэрца ад бед суцяшэнне.
Тут спазнаў я крыніц люстраводную плынь,
Слухаў клёкат буслоў, спеўны свіст салаўіны.
І калі ахінае марозная стынь,
Саграваюць мяне дарагія ўспаміны.
Хто б я быў без цябе, мой бадзенеўскі кут,
Дзе б знайшоў для душы выратоўныя лекі?
Дзякуй Богу, што я нарадзіўся вось тут
І што гэтай зямлі я адданы навекі.
