Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

У гушчарах

У гушчарах, затканых імглою,
шэрым змрокам, на золку, ў зару
ахвяруем Табе мы сабою
кожны дзень, кожны час, Беларусь.

I няма ў сэрцах жаху, ні жалю,
мы адвагай змагарнай гарым:
не чужыя жануць нас удалеч,
але Ты нас вядзеш да зары.

I мы верым, яна разгарыцца,
ўстане зноў над краінаю дзень,
бо ня стане змагар, не скарыцца
прад нягодай ніколі, нідзе.

Хмараў дым над галовамі тае,
вецер дыхае мятай, быльлём.
Беларусь, Беларусь залатая,
за Цябе, за Цябе мы ідзём!

Даўно ўжо целам я хварэю...

Даўно ўжо целам я хварэю,
І хвор душой, —
І толькі на цябе надзея,
Край родны мой!
У родным краю ёсць крыніца
Жывой вады.
Там толькі я змагу пазбыцца
Сваей нуды.
Калі-ж у ім умру — загіну, —
Не жалюсь я!
Ня будзеш цяжкая ты сыну
Свайму, земля.
Там хоць у гліне, хоць у брудзе,
Там пад зямлёй,
Найдуць мае слабые грудзі
Сабе спакой.

О Родине

О, Беларусь, моя родная.
Край синих речек и озёр,
И белых аистов крылатых,
И папоротника волшебство.
Тебя воспел не раз Купала,
Теперь и я о том пою,
Что лучше не найти мне края;
О Родине
В стихах пою...

/Юлия Юрьевна Соболенко/

Зоркі

Зоркі ўсё неба краналі,
І жыта давала мякіну,
А беларус час ад часу
Шукаў ва ўсім гэтым краіну...

Слова пяшчотнае наша ,,Каханьне,,...

Слова пяшчотнае наша ,,Каханьне,,…
Чым жа цябе замяніць?
Родную мову аддаць не выгнаньне,
Можна ж ці, з нашай зямлі?

Жорсткія латы надзеньня чужога,
Доўга ці будзеш насіць?
Доўга ці, роднае выгукнуць - сорам,
Будзеш чужога прасіць?

Ці ж твая доля бадзяцца, жабрачыць,
Туляцца ў абшарах сваіх?
Люд мой! Ужо хутка не страць называцца
Беларусам на роднай зямлі!
-09.04.16.

Васількі

У мінных разорах за Лугай-ракой,
з-пад горкага попелу Гжацка
расцвіў васілёк Беларусі маёй
на сумнай магіле салдацкай.

Сінеюць магілы пад сонцам здалёк.
Гаруе бацькоўская хата.
На брацкіх курганах цвіце васілёк —
вясёлае вока салдата.

Айчына

Твайго цяпла, твайго святла, і хлеба,
I шчырасці на кожнага стае.
Шчаслівы я, што пад высокім небам
Пралеглі сцежкі першыя мае,

Што ты люляла і складала казкі,
Што за руку ў дарогу павяла,
Што дабрату, і клопаты, і ласку,
I шчодрасць, і суровасць нам дала.

Ты гадавала, ты давала сілу,
Ад гора берагла сваіх сыноў,
А ў дні вайны над кожнаю магілай
Схілялася, але вяла ізноў

Праз гора, праз пажары і пакуты
Вяла ў суровы, справядлівы бой.

Не вечар - ранак

Аб чым завея мне скуголіць.
Як быццам хто яе няволіць?
У сэрцы смутак прарастае.
А душу ветруга хістае.

Прэч ад мяне сумненняў цені,
Самотных думак летуценні.
Не буду слухаць спеў маркоты,
Забуду ўсе свае турботы.

Дрымлта вочы ўжо кранае,
А сон аповед пачынае.
Не вечар-ранак разумнейшы,
Хоць той усёж-такі старэйшы.

Устану заўтра на світанку
І усміхнуся небу,ранку
З падзякай матухне-прыродзе,
Што кружыць у снежным карагодзе.

I тады закахалася хмара...

I тады закахалася хмара...
Ў паплавы, ад расы прамяністыя,
I ва ўсю Беларусь маю чыстую,
У мары бору, ў палёў абшары.

I заплакала ад кахання,
I слязою чыстай абмыла
Усе абшары зямлі маёй мілай, –
Ўсе калыскі яе і магілы,
Усе змярканні яе і світанні.

I пад птушак зялёны гоман
Нарадзіліся для абшараў, —
Плод кахання бору і хмары, —
Мой Дняпро, і Бяроза, і Нёман.

Я хаце абавязаны прапіскаю

Паміж Бугам і Дняпром

Брэшуць, я не адракуся
Не ад мовы, не ад вершаў
Не ад Бога, што малюся
Як пражыць, калі не верыш?
Не купіць мяне за грошы
Кулей слова не забіць
І не лепшы, і не горшы
З чым жыву, з тым мне і жыць
Кожны ведае, якія
Паміж Бугам і Дняпром
Жывуць людзі, як літыя
Будуць гінуць за сваё
Сваё поле, сваю хату
Сваіх жонак і дзяцей
Яны дабрынёй багаты
Ад яе яны мацней…
Белай Руссю, белым полем
Белым лесам ці гарой
Яны стаяць – і іх ніколі
Не спужаць, не збіць бядой

Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

Лепшыя вершы

Усе аўтары

Лічыльнікі