Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

О, край родны, край прыгожы!..

О, край родны, край прыгожы!
Мілы кут маіх дзядоў!
Што мілей у свеце божым
Гэтых светлых берагоў,
Дае бруяцца срэбрам рэчкі,
Дзе бары-лясы гудуць,
Дзе мядамі пахнуць грэчкі,
Нівы гутаркі вядуць;
Гэтых гмахаў безгранічных
Балатоў тваіх, азёр,
Дзе пад гоман хваль крынічных
Думкі думае прастор;
Дзе увосень плачуць лозы,
Дзе вясной лугі цвітуць,
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?

урывак з паэмы "Сымон-музыка"

Зямля з блакiтнымi вачамi

Зямля з блакiтнымi вачамi -
Раздолле рэчак i лугоў!
Тут называюць Васiлькамi
На Беларусi хлапчукоў,

Звiняць крынiцы, як цымбалы,
Сцяжынкi свецяць у лясах.
Палі, узгоркi, перавалы -
Прасторны шлях, далёкi шлях!

Краiна славы партызанскай,
Краіна міру i даброт!
Ты - наша гордасць,
Наша казка,
Як сонца, шчодры твой народ.

Твае сыны,
Твае унукі,
Мы любiм гул тваiх бароў.
І рэкi цягнуцца, як рукi,
Да цёплых, верных рук сяброў.

Жыта, сосны і валуны

Дзе па роднай зямлі ні крочыў –
Скрозь – ад Прыпяці да Дзьвіны –
Перш за ўсё мне ласкалі вочы
Жыта, сосны і валуны.

Дзе ў далёкіх маіх вандроўках
Я ні сьніў аб Радзіме сны –
Паўставалі ў іх зноў і зноўку:
Жыта, сосны і валуны.

I па самай высокай мерцы
Мне ўжо ясна, што да труны
Данясу я не шмат у сэрцы:
Жыта, сосны і валуны.

О, сябры! Калі нешта значыць
Мой усім вам паклон зямны –
Хай і цень мой з пагорка бачыць
Жыта, сосны і валуны.

Там залаты пятляе месяц...

Там залаты пятляе месяц

I зоркі праменчыкам звіняць.

Ах, да і пачынаецца мара лета

Сагрэць, абхапіць, абняць…

Айчына

Твайго цяпла, твайго святла, і хлеба,
I шчырасці на кожнага стае.
Шчаслівы я, што пад высокім небам
Пралеглі сцежкі першыя мае,

Што ты люляла і складала казкі,
Што за руку ў дарогу павяла,
Што дабрату, і клопаты, і ласку,
I шчодрасць, і суровасць нам дала.

Ты гадавала, ты давала сілу,
Ад гора берагла сваіх сыноў,
А ў дні вайны над кожнаю магілай
Схілялася, але вяла ізноў

Праз гора, праз пажары і пакуты
Вяла ў суровы, справядлівы бой.

Імя Айчыны

Давеку я, напэўна, не збяру
Усю яе ў праявах разнастайных.
Маленькая, як сэрца, Беларусь
Адданая любоўю вырастае.

За бохан сонца, што з маленства меў,
Ці сплаціш ёй душэўнаю турботай?..
Сваю Айчыну ўбач і зразумей,
I ў ёй сябе ты зразумееш потым.

Сваёй Айчыны яснае імя,
Нібы ўласнае —
He дай запляміць...
I светлы цень буслінага крыла
Над рэкамі, дарогамі, палямі.

Мой родны край

Мой родны край з жытнёвым полем,
З рачулкай, поўнаю вады,
І з песняй-птушкаю на волі,
Я зноў вяртаюся сюды.
Ах! Як прыгожа ўсё навокал:
Усё жыве, усё расце.
А ля бацькоўскіх родных вокан
Чаромха белая цвіце.
Люблю на досвітку прачнуцца,
Каб паглядзець на сонца ўсход,
Каб з галавою акунуцца
У новы дзень падзей-прыгод.

Жнівень 1999

Вясенні дзень.

Вясенні дзень расправіў крылы,
Як быццам птушка, мякка прызямліўся,
Ізноў прырода набірае сілы,
Трывожыць нас, каб кожны абудзіўся.

І чалавек, усёй сваёй істотай,
Гатоў прыняць прыроды абнаўленне:
Душа пяе, яму ўзляцець ахвота
Вышэй за птушак, хоць бы на імгненне!

І думкі перапоўнены жаданнем,
Пачуццяў хвалі наплываюць,-
Бясспрэчна, прыйдзе час спаткання,
Якога прагнуць і чакаюць!

***Навакол – зямная прахалода...

***
Навакол – зямная прахалода.
Дождж пайшоў спаволенай хадой.
І сады ўздыхнулі, і гароды,
Дажджавой абмытыя вадой.

Ажылі прывялыя ўжо травы,
Кветкі ўверх прыўзнялі галаву,
І дубок маленькі кучаравы
Нібы шэпча некаму: “Жыву!”

Сінява выглядвае з-за хмары,
Бы чакае вызвалення міг.
Хутка сонца зноў загаспадарыць
На абшарах вечнасці сваіх.

Вяртаецца...

На Беларусь вяртаецца Бог.
Беларусы ўспомнілі,
Што яны беларусы.
Трыпутнік аблудны
На раздарожжы пасох.
Бязвернікі ўжо не пнуцца ў Ісусы.

На Беларусь вяртаецца Бог.
Вера абражаная рунее.
За саломінку променя
Хапаецца лёх.
Наваселіцца
Ў душы знелюдзелай надзея.

Ступакамі кайнасці
Стоптваецца парог
Невідочнага незямнога палаца.
На Беларусь вяртаецца Бог,
Не спяшаючыся вяртацца...

Радзiма

Адзін выбірае брунетак.
Другі пераважна бландынак.
Трэці ўжо не падлетак
і любіць разумных дзяўчынак.
Толькі я ў сваім родзе адзіны,
непахісна ўстойлівасць веры.
У мяне любоў да радзімы,
з ёй жыву я ў сваёй кватэры.