Вершы пра Беларусь

Вітаем Вас на сайце беларускай паэзіі

<?php
print '';

$tids = array();
$res= db_query("SELECT term_data.tid AS tid,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) + 1), ' ', SUBSTRING(REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар'), 1, LOCATE(' ', REPLACE(term_data.name, 'Аўтар невядомы', 'невядомы Аўтар')) - 1)) AS term_data_name,
CONCAT(SUBSTRING(REPLACE(REPLACE(term_data.name, 'І', 'И'), 'Аўтар невядомы', '.'), LOCATE(' ', term_data.name) + 1), ' ', SUBSTRING(term_data.name, 1, LOCATE(' ', term_data.name) - 1)) AS my_sort
FROM {term_data} term_data
WHERE term_data.vid = 1
and 2 < (select count(*) from {term_node} where {term_node}.tid = term_data.tid)
ORDER BY term_data.weight ASC, my_sort ASC");
//SELECT tid, name FROM {term_data} WHERE vid = 2 ORDER BY weight, name");

while ($term = db_fetch_object($res)) {
$tids[$term->tid] = $term->term_data_name;
}

$counter = 0;
$linescount = 0;
foreach ($tids as $tid => $name)
{
$counter++;
if ($counter%3==1){
$linescount++;
if ($linescount > 4) break;
print '';
}
print '';
print ''.l($name, 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
if ($tid == 13 || $tid == 14 || $tid == 15 )
{
echo '';
}

$nodes_res = taxonomy_select_nodes(array($tid));
$node_counter = 0;
while ($node = db_fetch_object($nodes_res))
{
$node = node_load($node->nid);
print ''.l($node->title, 'node/'.$node->nid, array()).'';
// print ''.node_view($node, true).'';
if (++$node_counter > 2) break;
}
print ''.l('Яшчэ...', 'taxonomy/term/'.$tid, array()).'';
print '';
print '';
if ($counter%3==0) print '';

}
print '';
?>

Лепшыя вершы

не марнуй мой браце любы

Не марнуй мой браце любы
Без таго цяжарны лёс,
Ці на тое ты зъявіуся,
Ды для гэтага узрос!?
Каб бутэлькаю па твары
Д` ябал малявау цыроз?...

Не дурнуй мой браце любы,
Злыдзень ходзіць па мяжы,
Ды падлічвае старана
Па за могілак крыжы
У яго адна прадмова
Ды адзіная выснова:
- Ад труны не уцячы!

Не марнуй мой браце любы
Без таго цяжарны лёс,
Бог згадау табе з`явіццца,
Каб душою ты уваскрос,
Ды сумленнем, новым, чыстым
Дакранууся да нябёс!

А я - беларуска! И тым ганаруся!

А я - беларуска!
І тым ганаруся!
Славянка? Этруска?
Я з Белае РУсі…
Яе называлі
па-рознаму у свеце.
Тапталі, знішчалі
ў часы ліхалецця,
але, яна тут,
разам з намі, жывая!
І гэта - галоўнае!
Усіх нас аднае!
Пакуль яна ёсць,
Наша любая маці,
і нас беларусамі
змогуць назваці…

чэрці

ведаеш, што незвычайна?
калі страшна,
што нельга баяцца.
чуваць вокліч адчаю
і незаўважна
змагацца.

верыш, можа быць, бачыш,
чуеш, як падаюць вежы,
дыхаеш ветрам снежню.
тэлеперадачы -
чуткі трымцяць павуціннем.
камеры-вочы змусяць
верыць у лёс Беларусі
шчаслівы.

ведаеш, што непакоіць?
калі блізка
выбух смерці.
спадзяешся прымроіць,
а ў крыві віскі.
а ў галаве чэрці.

Зямля з блакiтнымi вачамi

Зямля з блакiтнымi вачамi -
Раздолле рэчак i лугоў!
Тут называюць Васiлькамi
На Беларусi хлапчукоў,

Звiняць крынiцы, як цымбалы,
Сцяжынкi свецяць у лясах.
Палі, узгоркi, перавалы -
Прасторны шлях, далёкi шлях!

Краiна славы партызанскай,
Краіна міру i даброт!
Ты - наша гордасць,
Наша казка,
Як сонца, шчодры твой народ.

Твае сыны,
Твае унукі,
Мы любiм гул тваiх бароў.
І рэкi цягнуцца, як рукi,
Да цёплых, верных рук сяброў.

Мая Радзіма

Спрадвечны лёс маіх бацькоў
У працы цяжкай і руплівай,
Зялены спеў тваіх гаеў
І гоман птушак нецярплівы.

І спелых ніў духмяны пах,
І свежы подых навальніцы,
Ільняны колер у палях,
Вада з празрыстае крыніцы.

Вясновых кветак хараство
І мовы роднае гучанне,
Дубоў магутных калдаўство.
Пяю я вам сваё прызнанне.

Шляхетны позірк чысціні
Ў блакіце воч тваіх без краю,
І зорны свет у вышыні.
Мая Радзіма дарагая!

Дарагая Беларусь

Слаўлю я свой край любімы,
Незгасальную зару.
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Залацістыя прасторы,
Незлічона ясных зор,
Рэкі ціхія, азёры,
Галасісты шумны бор!

Ты нас ласкай атуліла,
I я ў шчасці гавару:
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Не магло мне і прысніцца,
Як ты, родная, ўзрасла.
Паглядзі, твая сталіца,
Быццам казка, расцвіла.

Наша радасць, наша сіла,
Дзе для ўдзякі слоў збяру?
Як ты сэрцу майму міла,
Дарагая Беларусь!

Імя Айчыны

Давеку я, напэўна, не збяру
Усю яе ў праявах разнастайных.
Маленькая, як сэрца, Беларусь
Адданая любоўю вырастае.

За бохан сонца, што з маленства меў,
Ці сплаціш ёй душэўнаю турботай?..
Сваю Айчыну ўбач і зразумей,
I ў ёй сябе ты зразумееш потым.

Сваёй Айчыны яснае імя,
Нібы ўласнае —
He дай запляміць...
I светлы цень буслінага крыла
Над рэкамі, дарогамі, палямі.

О, край родны, край прыгожы!..

О, край родны, край прыгожы!
Мілы кут маіх дзядоў!
Што мілей у свеце божым
Гэтых светлых берагоў,
Дае бруяцца срэбрам рэчкі,
Дзе бары-лясы гудуць,
Дзе мядамі пахнуць грэчкі,
Нівы гутаркі вядуць;
Гэтых гмахаў безгранічных
Балатоў тваіх, азёр,
Дзе пад гоман хваль крынічных
Думкі думае прастор;
Дзе увосень плачуць лозы,
Дзе вясной лугі цвітуць,
Дзе шляхом старым бярозы
Адзначаюць гожа пуць?

урывак з паэмы "Сымон-музыка"

Простуженный город

Город в сырой одежде-
Грома раскаты слышу...
Через худую крышу-
Дождь обнаглевший хлещет.

Город изнемогает-
Слились в озёра лужи.
Дом мой совсем простужен-
Дверью входной чихает.
*+*
16 марта 2016 г.

Санет

Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі,
Над хвалямі сінеючага Ніла,
Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла:
Ў гаршку насення жменю там знайшлі.

Хоць зернейкі засохшымі былі,
Ўсё ж такі жыццёвая іх сіла
Збудзілася і буйна ўскаласіла
Парой вясновай збожжа на раллі.

Вось сімвал твой, забыты краю родны!
Зварушаны нарэшце дух народны,
Я верую, бясплодна не засьне,
А ўперад рынецца, маўляў, крыніца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.

Захапляцца замежнай папсой

Захапляцца замежнай папсой
Нам з табою, мой дружа, не трэба.
Ёсць у нас свой крынічны напой,
Бохан ёсць нарачанскага хлеба.

Ды і песень шчымлівых такіх,
Што сціскаецца сэрца да млосці,
Не знайсці ў краінах чужых,
Не спяюць нам замежныя госці.

Са стагоддзяў сівой даўніны
Нашы песні гучаць нібы рэха.
Словы продкаў нясуць нам яны,
На вялікую радасць і ўцеху.

Захапляцца замежнай папсой
Нам не трэба, мой дружа, з табою.
Застанёмся самімі сабой
З нашай песняй, людзьмі і зямлёю.