Ты навучы мяне маліцца
За Беларусь, за мілы край.
Каб мне было дзе прытуліцца
Ляці, мальба, за небакрай.
Каб не ўміралі нашы дзеці
Ад Чорнай Былі,ад віна,
Каб Бог не кінуў, а прыкмеціў;
"Дык вось, - маўляў сабе,-яна..."
Каб асвяціў ён людзям сонцам
Шляхі ў гады і ў вякі.
Я так люблю яе бясконца
І сцежкі ўсе, і бальшакі.
Пралескі павітаюцца з табой,
Калі ў душы зімовы лёд растане,
І бордза жаўрукі наперабой
Падкажуць, дзе дарога да світання.
Абшары будуць светлыя ў палях,
Калі ўладарны позірк цвёрда кінеш.
Як думка паляціць увысь твой сцяг,
Калі яго туды ты сам уздымеш.
Бярозкі ў лесе стануць у радок,
У шэпце лісця зловіш песні ноты,
Як пераступіш цемры ты парог,
Нарэшце самавызначышся, хто ты.
Што гэта за сіла?..
Неспазнаны рух?..
Гэта Беларусі
Нескароны дух.
Што гэта над ёю
Крыжам
наўзбоч?..
То над Беларуссю
Крумкачова ноч.
Што ж так сумна льецца
Песняю нястач?..
То над Беларуссю
Сэрцаў чулых плач.
Плача над пагостам
Ці не сам Харон? —
Болем Беларусі
Плача звон.
О, Беларусь, — ты зорка шматпакутная,
што столькі зелля ужо выпіла атрутнага,
прыгатаванага з нянавісці, маны
(яго далі табе вар’яты-ўладары,
і звонку ворагі, й манкурты унутры)!
Так, цяжка табе, зорачка, і крыўдна,
і плачаш ад бяссілля ты ўначы.
Але ж ты вер, што колісь замест зелля
нап’ешся ўдосталь ты жывой вады,
адужаеш, ўсміхнешся.
Ну а покуль
трымайся, зорачка,
не падай і свяці.
Сьвет перакуліўся
і стаў
бела-чырвона-белым!
Воляй наўкол заблішчаў,
учынкам
народа сьмелым!
Разліта
паўсюль сьвятло
нашых
узнёслых мрояў.
Цемрадзі
час прайшоў!
Час надыйшоў
герояў!
Трэба дома бывац часть
ГАРЭЗА
Пярун гуляе ў нізкіх хмарах,
Пранёсся гулка ў калясніцы,
Як малады. Якая старасць!
Душа жадае весяліцца.
Раве басамі, крэхча часам,
Шырока йдзе па небакраю.
Гудзяць арганамі абцасы,
Яны ж маланкі высякаюць.
Грыміць Пярун, паважна, грозна,
Мурашкі са спіны збягаюць,
Ад страху хмары плачуць слёзна …
Гарэза пакрысе сціхае …
Вясёлка паўстае над краем.
Адзін выбірае брунетак.
Другі пераважна бландынак.
Трэці ўжо не падлетак
і любіць разумных дзяўчынак.
Толькі я ў сваім родзе адзіны,
непахісна ўстойлівасць веры.
У мяне любоў да радзімы,
з ёй жыву я ў сваёй кватэры.
Эх Святы вечар!
Гоман, жарты, льюцца з хаты.
Бог нарадзіўся! Свята свят Каляды!
Усе даравалі ўсім, няма згрызот ўсе рады.
На Беларусі, процьму страў гатуюць на Каляды
Куцця, каўбасы, квас, блінцы, і гусь з пячы.
Хай ад прысмакаў ломяцца сталы.
Бяда няхай заўседы абміне.
Здароўя,і імпэту! Хай шчасце не міне!
Вусы каб моклі, ў піве, і віне!
Хай будзе добра ўсим, яму, табе, і мне!!!
Над Белай Руссю —
белы бусел
Над Белай Руссю —
Белы бусел
З даверам выпрастаў крыло.
А гэта значыць,
Белай Русі
Прасцяг ашчодраны святлом.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
Ладуе спраўнае гняздо.
А гэта значыць,
Белай Русі
Жыць, нібы поўны песень дом.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
Галубіць прагных птушанят.
А гэта значыць,
Белай Русі
Не ведаць чорных бур і страт.
Над Белай Руссю —
Белы бусел
З бусліхай ў вышыні нябёс.
А гэта значыць,
Белай Русі
Наканаваны шчасны лёс.
Хай будзе добра ў Новым Годзе!
Дабро хай будзе у прыплодзе.
Раслі каб грошы у гародзе.
І жыць з усімі ў шчырай згодзе!!!
