Як дзіуны край прыгож для гэтай красаты,
Ты адчуваешь тут сябе як дома,
Пабуць ты на імгненне у цішыні,
А то не чуу тут зовау ты прыроды,
Не чуу, дажджу які бывае цеплым ці халодным,
Не чуу, ты шэлест лісцеу, гукау птушак,
Не чуу, не бачыу гоману крыніцы,
Не забывай ніколі цішыні,
Бо іменна яна дае нам думкі.
Ягор
